Hvað er málið með framhjáhöld??

Mörg okkar höfum orðið fyrir þeirri sáru reynslu að það hafi verið haldið framhjá okkur. Ég hef allavega orðið fyrir því og get alveg sagt ykkur að sú reynsla er óskemmtileg og óska ég engum þess að verða fyrir því að manneskjan sem þeir elska haldi framhjá þeim.

Í seinnitíð hef ég komist að því að þessi reynsla er mér mjög mikilvæg þar sem hún kenndi mér að finna til og gráta. Ég uppskar þó líka jákvæða reynslu úr þessu því þessi sára reynsla gerði mig nákomnari vinum mínum. Ég lærði að meta það hvað góður vinur/vinir eru mér mikilvægir, í raun óhugnalegt til þess að hugsa að eiga ekki góða að, því án vinanna erum við ein!!

Ég kemst samt ekki framhjá því að hugsa að kannski er okkur, þ.e. mannfólkinu, ekki ætlað að vera með einni manneskju það sem eftir er. Kannski er það ekki í okkar eðli!! Og ef það er ekki í okkar eðli, er þá ekki svolítil pressa sett á okkur með því að ætlast til þess að við séum trú og traust þessari einu manneskju allt okkar líf?? Er einkvæni mannlegt?

Ekki get ég svarað þeirri spurningu upp á eigiin spýtur, en ég verð allavega að segja að gaurarnir koma og fara úr lífi manns, en vinirnir eru fyrir lífstíð. Kannski eru vinasamböndin frekar "hjónaböndin" sem fólk á að vera að rækta, í stað þess að leggja allt sitt á eina mannsekju, sem í framtíðinni kemur kannski til með að sýna sitt "rétta" eðli og skilja okkur hin eftir ein!!


Kv. Dillibossi Knúden.. ástfangin as can be!!

p.s. þetta blogg er í boði Lotus-tissjúklútanna..!!