Sjálfsblekking eða sannleikur!!

Einn ágætur kunningi minn á við það leiða vandamál að stríða að finnast það auðveldara að lifa í sjálfsblekkingu með lífið og tilveruna, í stað þess að taka á málunum og sjá sannleikann. Ég segi oft við hann að hann ljúgi að sjálfum sér til þess að fresta sársaukanum við að komast að sannleikanum um það sem er satt og rétt í þessum heimi.

Ef maður lýgur að sjálfum sér í mörg ár um það hvernig heimurinn er, kemur það þá ekki alltaf aftan að manni á endanum og það harðar en hefði þurft, þ.e. of stór skammtur af sannleik í einu.

En svo á hann líka erfitt með að taka sannleikanum þegar einhverjum dettur í hug að læða sannleikanum aftan að honum, svona svo hann sjái ljósið!! Segist líða vel í þessum "made believe heimi" sem hann hefur skapað sér.

Þannig að spurningin mín til ykkar í dag er:

Er sannleikurinn sagna bestur- eða má stundum satt kyrrt liggja?


kv. Sannleiksbossi Knúdsen

þetta bogg er í boði lygamæla sem sjá í gegnum þykkt og þunnt!!